Ik heb altijd geleerd om financieel mijn eigen boontjes te doppen. Het is er van jongs af aan ingegoten om voor mezelf te kunnen zorgen, te werken en mijn eigen geld te verdienen en om niet afhankelijk te zijn van een man/partner.
Dat is ook altijd zo gegaan. Ik kon 13 jaar geleden na mijn scheiding een eigen huis lopen en ik was hier trots op.
Tot 2 jaar geleden: toen kon ik de rekeningen niet meer betalen, waren er schulden en zakte ik een een neerwaartse spiraal van schuld, schaamte en punishment. Ik gebruik het liefst de engelse woorden want die komen iets harder binnen. Punishment klinkt dan als punaises en als je daar op gaat zitten doet het pijn 🙂
Ik wentelde me in schuldgevoelens, strafte mezelf en schaamde me kapot. Ik veroordeelde mezelf enorm met als gevolg dat er nog minder geld binnenkwam. Wat je uitstraalt, trek je aan.
Ik strafte mezelf met de gedachte: je hebt het fout gedaan en nu zul je ervoor boeten.
Ik ontdekte mijn patroon
Ik leerde mijn oordelen over mezelf, mijn schuldgevoelens en schaamtegevoelens los te laten. Ik doorbrak dit patroon Ik leerde te stoppen met mezelf (be)straffen en me van alles te onthouden. Ik was het niet waard, want ik had te weinig geld.
Ik leerde ook de situatie te accepteren. Ik keek naar mijn diepste angst: dakloos worden en alles wat ik had (opgebouwd) verliezen. Ik kon niet kijken naar programma’s als ‘dubbeltje op zijn kant’.
Juist door je diepst angst te omarmen, verschuift het.
Als het nodig was om dakloos te worden en alles te verliezen om uiteindelijk te doen waarvoor ik hier op aarde ben gekomen, dan moest dat maar. Er ontstond op dat moment flow. Juist door je diepst angst te omarmen, verschuift het.
Je wijst jezelf af
Ik veroordeelde mezelf enorm, gaf mezelf de schuld, ik schaamde me voor de situatie en bestrafte mezelf door mezelf tekort te doen. Een neerwaartse spiraal dus. Hoe meer je jezelf veroordeelt, hoe meer je jezelf straft, hoe minder er komt waar je écht naar verlangt.
Hoe meer je jezelf tekort doet, hoe minder je mag ontvangen. Hoe minder liefde je voor jezelf voelt. Hoe meer afstand je creëert met jezelf. Je mag van jezelf niet zijn zoals je bent. Je wijst jezelf af. Je wijst je leven af. Er is geen ruimte voor zelfliefde.
Gevoelens en emoties
Het doet pijn, het is frustrerend, je wordt er verdrietig van, woedend zelfs, boos op de ander maar vooral op jezelf. Je wilt jezelf het liefst verschuilen. Je maakt jezelf klein. Je bent het immers niet waard om ruimte in te nemen. Er is angst, paniek, het beneemt je de adem. Je hart bonkt in je keel en het duurt een tijd voor het rustiger wordt. Het voelt zwaar, het is donker. Je last wordt elke dag zwaarder.
Ik ken de gevoelens en emoties zo goed. Ik zat er middenin, vaak elke dag opnieuw. Het kostte moeite om daar weer uit te krabbelen. Mantra’s, audio’s luisteren, wandelen. Alles doen om op andere gedachten te komen.
Ik koos elke keer weer voor dit slachtoffergedrag
Want dat is wat dit is!
Je wentelt je in al deze gevoelens en emoties om niet te hoeven kiezen voor wie je eigenlijk wilt zijn en wat je ogenlik zou willen.
Je slachtoffergedrag is jouw comfortzone geworden. Het levert je op dit moment veel meer op dan te kiezen voor het onbekend en dus blijf je jezelf veroordelen, bestraffen, je enorm schuldig voelen met alle gevoelens en emoties.
Je vertelt sommige mensen om je heen over jouw situatie. Ze willen je helpen maar jij wilt niet uit jouw slachtofferrol stappen. Het levert je altijd aandacht of. Aandacht waar je op kunt teren: ja, het is ook erg, het is ook vervelend, wat jammer voor je.
Misschien denk je nu wel: wie denk jij dat je bent om dit te zeggen! en haak je af.
Dat mag!
Weet ook dat ik in 9 van de 10 gevallen gelijk heb. Omdat dit precies was, wat ik ook deed. Totdat ik me losmaakte van dit patroon, me er bewust an werd en uit de rol kan blijven. Dat was elke keer heel spannend want ik koos voor iets wat ik nog niet wist wat ging gebeuren.
In de slachtofferrol wist ik precies wat ging gebeuren
ik veroordeelde mezelf, voelde me schuldig, ik schaamde me, ik hing een zielig verhaal op bij dender, kreeg aandacht, medelijden en ik was mijn ei kwijt. Ik voelde me wat beter, kroop wat omhoog uit de spiraal totdat er weer iets gebeurde waardoor ik naar beneden donderde en het hele verhaal weer van voren af aan begon. Dit was bekend, dit was vertrouwd, dit was veilig want er gebeurd niets dat ik niet kon overzien. Zo bleef ik de controle houden.
Ook al had ik er echt genoeg was, ik koos dit elke keer weer opnieuw.
JA, het is spannend om hier uit te komen
JA, de controle mag je loslaten
JA, je moet je kwetsbaar opstellen
JA, het is geen makkelijk proces
JA, wat als je er hulp bij nodig hebt
Wat als je uit je slachtofferrol stapt en kiest voor vrijheid en lichtheid?
Het geeft je de vrijheid waar je naar verlangt
Het geeft je de ruimte die je mag innemen
Het laat je ontvangen waar je naar verlangt
Het leert je te vertrouwen op je gevoel, je intuïtie, je innerlijke stem
Het leert je om je niet meer in je hoofd te zitten
Het leert je om in het diepe te springen en de controle los te laten
Het levert je zo veel meer op dan je nu met je hoofd kunt bedenken.
Jij bent de creator van jouw leven en door elke keer te kiezen voor wat licht voor je voelt, ga je vanzelf voorbij aan jouw comfortzone om te komen waar je naar toe wil.
De rol van het slachtoffer is er nog steeds. Die blijft bestaan maar ik hoef er niet meer in te stappen. Door de tools van Access Consciousness toe te passen is dit voor mij veel lichter (makkelijker is niet het juiste woord) dan 2 jaar geleden.
Ik wil jou helpen om uit deze (slachtoffer)rol te stappen, om die neerwaartse spiraal te doorbreken zodat jij jouw missie kunt neerzetten waarvoor je hier op aarde bent gekomen. We gaan aan de slag met jouw vicieuze cirkel en de belemmeringen die jou tegenhouden om die cirkel te doorbreken. Met als resultaat: de lichtheid en de vrijheid waar je naar verlangt.
Wil jij jezelf ook bevrijden uit oude patronen, rollen en vicieuze cirkels?
Vraag een vrijblijvend gesprek aan voor de mogelijkheden: edith@edithhelwegen.nl