Ik zat deze week niet lekker in mijn vel. Ik wist niet waar het vandaan kwam maar de dingen gingen niet meer vanuit moeiteloosheid. Ik was tegen mezelf aan het vechten en het voelde alsof ik ergens uit moest breken. Ik zat voor mijn gevoel in een donkere ruimte en de enige weg om uit deze ruimte te komen was via het plafond. Maar hoe hard ik ook op dit plafond beukte, ik kwam er niet uit.
Practice what you preach
Wanneer de dingen niet meer vanuit moeiteloosheid gaan, weet ik dat de juiste weg ‘de huidige situatie accepteren’ en daarna ‘loslaten’ is. Pas dan gaat alles weer stromen. Dat is wat ik uitdraag en mijn cliënten vertel. Heel vaak lukt dit maar dit keer niet en ook mijn lichaam begon te sputteren. Ik besloot de hulp van mijn coach in te roepen.
Inzicht
Het inzicht dat ik tijdens mijn coachsessie kreeg, was dat ik heel graag mijn kennis over stress, en de weg van stress naar moeiteloosheid wil delen. Maar dat ik me ‘eenzaam voel’ tijdens het geven van de webinars. Ik mis de interactie met de deelnemers: De vragen van deelnemers waar ik uitgebreid antwoord op kan geven en voorbeelden kan benoemen. Ik ben heel geïnteresseerd in mensen en wil dan ook graag met anderen in gesprek gaan, om te weten wat er bij die persoon speelt. Zo kan ik tips en advies ‘op maat’ geven.
Ik werk dan ook graag 1 op 1 of in kleine groepjes, dan ben ik op mijn best en kan ik mezelf voluit geven.
De knoop doorhakken
De beslissing die ik genomen heb is dat ik geen webinars meer geef maar me ga richten op 1 op1 coachtrajecten en workshops in kleine groepjes.
Dit besluit voelt als een bevrijding en ik voel me weer helemaal open staan. Het is zo’n fijn gevoel. Keer op keer besef ik wat een fijn gevoel het geeft om een keuze te maken met je hart.
Egostem
En ja, ik hoorde mijn ego-stem weer tegen me praten: je geeft op!
Ik geef helemaal niet op, ik heb een voor mij juiste keuze gemaakt en ik voel me er ontzettend goed bij.