Er zijn momenten dat ik niet bereid ben mensen om me heen te verliezen. Dat zijn de momenten dat ik wacht tot deze mensen de keuze maken voor meer bewustzijn, voor groei, voor hun eigen geluk.

Oh boy, dan kan ik wachten tot ik een ons weeg want de meeste mensen willen dit niet kiezen!!
Mensen willen geen verandering, ze willen niet meer bewustzijn, willen niet méér uit het leven halen.
Ze blijven liever in de shit-poel roeren. De poel van geklaag, van angst, van negatieve gedachtes, van hun verhaal herhalen in hun hoofd, van stress, van gedoe, van druk. En dat is ok. Dat is hun keuze.

Ik wil meer
Ik ben geboren voor meer
Ik wil iets anders in het leven creëren
Daarom ben ik anders dan anderen
Ik ga het leven creëren waar ik naar verlang
En dan mag ik keuzes maken die anderen niet zien zitten, die de ander niet begrijpt, waar de ander niet in mee kan.

De angst van mij hierin was (en soms is) dat ik dan alleen kom te staan. Dan ben ik weer alleen!
Het is een verhaal dat niet waar is, een verhaal dat ik mezelf vertel om niet te kiezen, om in de shit-pool te blijven met al die anderen. Loyaal zijn aan de ander!
Ten koste van mezelf.

Het grappige is: ik ben juist graag alleen. Ik heb de laatste 2 jaar mensen om me heen verzameld
die een bijdrage zijn, die een steun zijn, die me inspireren en motiveren en waar ik altijd bij terecht kan. Dus het ‘dan ben ik alleen’ is een leugen!

Welke leugen vertel jij jezelf om niet voor jezelf te kiezen?
Welke leugens vertel jij jezelf om loyaal te blijven aan de anderen?