Wat ik bedoel is het gevecht tussen je gevoel en je verstand. Steeds meer cliënten en mensen in mijn omgeving vertellen hierover. De een zegt gevoel vs verstand, de ander noemt het hart vs hoofd of zelfs engel vs duivel. Ze merken stemmetjes op in hun hoofd. De stemmetjes die:

• je vertellen dat je dingen niet goed doet,
• je een schuldgevoel geven,
• dat je dingen ‘moet’
• ons vergelijken met de ander
• oordelen over de ander
• dat je ergens bang voor moet zijn
• en/of kritiek op je werk, je lichaam of jouw rol leveren?
• de controle willen hebben

Stemmen waardoor je onzeker wordt, je zelfvertrouwen verliest, angstig wordt, jezelf kwijtraakt.

Nu ik het boek “May cause Miracles’ van Gabrielle Bernstein, aan het lezen ben, ben ik me steeds beter bewust van de stemmetjes in mijn hoofd die me van mijn pad afbrengen. In dit 40-dagen programma leer je om naar je gevoel te luisteren en niet naar de stemmetjes in je hoofd. Gabrielle Bernstein geeft deze stemmen de naam: ego-stemmen (wat niet te verwarren is met de term ‘ego’ vanuit de psychologie) Vandaar dat ik de naam ‘ego-stemmen’ ook gebruik.

Ego-stem:
Deze ego-stemmen zijn er niet om jou gelukkig te maken maar om jou te laten leven vanuit angst. Om je weg te trekken van jouw geluk, je liefde en het leven vanuit je gevoel. Wanneer je dit weet, weet je ook dat je niet meer naar deze stemmetjes hoeft te luisteren.

Je egostem is een soort trukendoos die wordt geopend op het moment dat jij een keuze maakt vanuit je gevoel. Dan komt er een stemmetje in je hoofd waardoor je gaat twijfelen over de keuze die je gemaakt hebt. En de stemmetjes blijven je steeds ‘aanvallen’. Hoe meer je twijfelt, hoe meer stemmetjes er in je hoofd komen. Het wordt steeds groter en drukker in je hoofd. Wanneer je toegeeft aan deze stemmetjes, hebben ze gewonnen. Ik stel ze me voor als een soort van juichende M&M’s (van de reclame) in mijn hoofd. Die wil je toch niet laten winnen?

Voorbeelden:
Hoe vaak heb jij ‘nee’ gezegd en je daarna schuldig gevoelt?

Ik stuurde een aantal weken geleden een tweet (bericht via Twitter) over mijn coachprogramma. Daar werd door een aantal mensen heel vervelend op gereageerd. Ik las ook positieve reacties maar die kwamen niet binnen. In mijn hoofd werden allerlei opmerkingen op mij afgevuurd:

• dat krijg je met zoveel volgers!
• was dit wel slim?
• je had beter een ander bericht kunnen verzenden!
• kijk nou hoe je belachelijk wordt gemaakt!
• moet je de tekst niet aanpassen? Dat was beter geweest hoor!
• is de titel wel goed van dit programma?
• misschien hebben ze wel gelijk!
• etc etc

Hoe meer ik hierover na ging denken, hoe meer ik aan het twijfelen werd gebracht. Ik werd er onzeker van. Totdat ik me weer herinnerde dat dit mijn ego-stemmen waren. Toen kon ik dit loslaten en weer naar mijn gevoel luisteren. Ik kon ook de positieve reacties binnen laten komen. En ik realiseerde me: Ik ben niet deze stemmen!

 Luister jij naar jouw ego-stemmen?