Ik luisterde vanochtend naar een lied uit de laatste serie van de Beste Zangers. Elke week zat ik zeer geëmotioneerd naar de afleveringen te kijken. Muziek is altijd al heel belangrijk geweest in mijn leven. Al vroeg startte ik met het spelen op mijn blokfluit en daarna kreeg ik een trompet bij de fanfare in ons dorp. Dit werd al snel een bugel in plaats van een trompet. Jarenlang heb ik ‘geblazen’, kreeg ik les en waren er examens om een level te groeien. Muziek was en is nog steeds mijn uitlaatklep en wat vind ik het heerlijk om er naar te luisteren of muziek te maken. Het liefst samen met anderen.
Sinds ik mijn barrières elke dag omlaag duw, komt er meer binnen, stroomt er meer door me heen, en raakt de muziek me nog meer. Waar ik zelden tot niet huilde bij muziek en films, rollen nu binnen no time de tranen over mijn wangen. En dat vind ik helemaal ok.
Ik kan me ook helemaal verliezen in de emotie van de muziek. Dan moet ik stoppen met luisteren want dan blijf ik hangen in de muziek. Er is altijd wel een lied dat me ergens aan doet denken: Vroeger, mijn jeugd, vriendje, uitgaan, relatie, scheiding, nieuwe liefde, crisis, niet lekker in mijn vel, liefde, reizen, onderweg, gezelligheid, lachen, het hier en nu!
De zin die me het meest raakte in deze serie, was uit het lied ‘Vraag jezelf eens af’ oorspronkelijk gezongen door Brace maar in deze serie gezongen door Maan.
Het gaat om de zin: niemand gaat het je geven, als je het wil hebben zul je het moeten nemen
Zo! die kwam binnen. Ik blijf soms nog te lang wachten totdat het naar me toe komt.
Maar ik mag het vragen!
Ik mag het opeisen!
Ik mag het ZIJN!
Ik mag het mezelf gunnen!
Ik mag het omarmen!
Ik mag nog meer actiever zijn in het manifesteren van mijn verlangens.
Ik wachtte vroeger altijd af totdat ik iets kreeg. Als ik niets kreeg, of werd overgeslagen was ik niet iemand die het ging vragen. Dan liet ik het zo. Ik vond het dan niet leuk maar ik durfde het niet te vragen. Ik had het blijkbaar niet verdiend. Zo dacht ik er vroeger over.
Nu mag ik er zijn
Ik pik het niet meer als ik word overgeslagen
Het ligt niet aan mij
Ik ben goed genoeg
Ik vraag het
Ik eis het op
Ik claim het
want ik ben liefde
ik houd van mezelf
en ik gun me alles waar ik naar verlang
want het is mijn geboorterecht om zonder angst en in overvloed te leven
En dat is ook jouw geboorterecht!
Waar mag jij nog meer opeisen?
Waar mag jij nog meer om vragen?
Wat is er nodig dat je voelt en ervaart dat je er helemaal mag zijn?
Wat is er nodig dat je meer van jezelf gaat houden, dat je jezelf meer gaat gunnen
en dat je het gaat claimen?