Ik voorzie een grote stroom medewerkers die uit gaan vallen met stress- en burnoutklachten
Werkgevers, zijn jullie er klaar voor om deze mensen op de juiste manier te begeleiden?
De Coronatijd heeft voor velen stress opgeleverd. Thuiswerken, bij elkaar als gezin op de lip zitten, kinderen onderwijs geven en thuiswerken. Niet relaxed.
Degene die loyaal zijn aan het bedrijf, de lat voor zichzelf hoog leggen, geen ‘nee’ kunnen zeggen met het gevolg dat ze meer werk naar zich toe trekken dan ze aankunnen en een groot doorzettingsvermogen hebben, niet willen falen komen in de gevarenzone.
Ze weten niet hoe ze moeten thuiswerken.
Ze werken zeer gestructureerd thuis, blijven achter de laptop zitten en nemen geen tijd om te plassen of nemen geen pauze. Uit angst dat ze het werk niet afkrijgen, bang dat ze controle krijgen of ze wel aan het werk zijn.
Bang dat ze het strakgespannen koord van stress moeten loslaten en alle ballen die ze in de lucht houden niet meer op kunnen vangen.
Bang dat ze vervallen in nietsdoen of lummelen zoals een aantal collega’s doen. Daar hebben ze op het werk oordelen over en dus willen ze hier niet mee worden vergeleken
Ze kunnen niet stoppen en denken altijd bereikbaar moeten zijn.
En zo speelt er van alles door het hoofd van deze medewerkers.
Door een gedeeltelijke hervatting en terugkeer op het werk zal de stress niet minder worden. Er is werk blijven liggen, allerlei nieuwe regels, minder collega’s, onduidelijkheid helpt hier niet in mee en is vermoeiend.
Maar deze medewerkers geven niet op.
Ze geven pas op als ze er bij neervallen en er iets in hun omgeving of iets lichamelijks gebeurt waardoor ze ‘gedwongen’ worden om thuis te blijven en niet te werken.
Werkgevers, leidinggevenden, jullie kennen deze medewerkers. Ze zitten in al jullie teams!!
Geef ze aandacht. Ze zullen niet erkennen dat er iets aan de hand is.
Ze zullen niet erkennen dat ze slecht slapen, meer geïrriteerd zijn dan anders, geen uitlaatklep hebben omdat ze het te druk hebben om hun sporten weer op te pakken of op een terrasje te gaan zitten.
Ze zien het zelf niet totdat het te laat is.
Áls het te laat is, geef ze dan de begeleiding die ze nodig hebben en waar zij het vertrouwen in hebben. Dan werkt voor alle partijen het beste.
Edith Helwegen
3-6-2020
