Ik heb mijn taak als redder neergelegd. Dat ging overigens niet zonder slag of stoot. Ik was me bewust van mijn rol als redder maar dacht toch echt dat ik hier al een aantal jaren mee gestopt was. Dat bleek niet zo te zijn.

Vroeger redde ik kinderen om me heen waarbij ik voelde dat ze hulp nodig hadden, het werden mijn vriendjes en vriendinnetjes. Of ik werd ‘verliefd’ om de ander te redden. Ongevraagd dacht ik hem te redden en het kostte me heel veel energie. Want ze wilden helemaal niet gered worden. Het was echt een automatische. Omdat ik me zo gewaar ben van de energie van de ander pik ik iedereen er uit die hulp-liefde-aandacht kan gebruiken.
Ik zal het wel oplossen, want ik kan dat.

Het overnemen van klachten, van lasten en alles wat je maar kunt overnemen droeg ik. Deze ballast heb ik inmiddels mogen loslaten. Het voelt heel licht om dit niet meer mee te zeulen. Minder hoofdpijn, minder nek en schouderklachten en een licht gevoel.

Ik werd me bewust tijdens een programma dat ik volg, dat ik nog steeds een redder was. Het ging over de redder en ik wilde het helemaal niet horen. Er werd informatie gegeven die ik niet kon opnemen. Voor mij een teken om nogmaals en nogmaals te luisteren. En ineens BAM!!! kwam het inzicht binnen. En ja, het klopt, ik was nog steeds een redder. Nu niet meer voor vrienden maar voor mijn klanten. Ik neem niets meer over maar wil wel altijd alles geven en zie het mijn taak om oplossingen aan te dragen.
Ik red zelfs fruit en groente in de winkel waar ‘iets’ mee is.
Ik wil mijn man redden als hij verkouden is of pijntjes heeft door het oplossen: BARS-sessies, bodyprocessen, de tools van Access Consciousness en het gebruik van essentiele olien. Ik heb de tools toch in huis, waarom zou ik ze niet inzetten!

De vraag in de call was: heb je bestaansrecht als je geen redder meer hoeft te zijn?
NEE!! was mijn eerste reactie.
Wat moet ik anders op deze aarde als ik geen redder meer mag en kan zijn?
Het leek alsof mijn hele bestaan als een kaartenhuis in elkaar donderde. Alles is gebaseerd op het redden van de ander.

En waar ik normaal in het donker terecht kwam, in de chaos van het niet meer weten wat te doen, voelde ik nu alleen maar ruimte. Het voelde zoooo licht.
Het liet me zien dat er veel meer was dan ik gedacht had als ik mijn reddersrol neer zou leggen.

De ruimte bleef ik voelen. Het duurde een tijd voor ik JA kon antwoorden op de vraag of ik bestaansrecht had als ik geen redder meer ben.

Heb jij bestaansrecht als jij geen redder meer hoeft te zijn?

Nu is er ruimte, het voelt licht, er is een diep vertrouwen.
Ik hoef niets te redden, niets over te nemen, niets op te lossen
Het blijft het proces van de ander. Ik hoef er niet meer aan te trekken

Ik hoef alleen de facilitator te zijn
Degene die zaadjes plant bij de ander om bewustzijn te creëren.
Het voelt heerlijk, het voelt als een fee die met haar toverstokje zwaait om bewustzijn te strooien.

Wil jij meer bewustzijn zodat je andere keuzes kunt maken?
Ik heb weer plek voor mensen die een individueel traject willen.
Heb je interesse? Stuur me gerust een mail: info@edithhelwegen.nl